REDACTIE/LONDON| Tismarvoetbal gaat steeds maar weer op zoek naar de authenticiteit van het voetbal. Deze keer reisden we af naar South Norwood, één van de vele voorsteden van Londen. In dit gedeelte van Greater London is namelijk sinds 1924 al Crystal Palace F.C. gehuisvest, de vaste bespeler van stadionpareltje Selhurst Park. We werden niet teleurgesteld.
Vanuit het centrum van Londen kun je met de metro naar tubestation Black Friars gaan om dan de trein te pakken naar Norwood Junction. Dit zouden we eigenlijk doen maar de avond in The East End en, vooral, nog het uitzicht op nog een Jack the Ripper-achtige experience in dat leuke gedeelte van de stad deden ons besluiten om vanuit het bruisende Soho gewoon een taxi te pakken. Door Westminster, langs het standbeeld van Sir Winston Churchill, over The London Bridge (met uitzicht op The Eye) kwamen we via het multi-culturele Brixton dan in South Norwood aan. Alles bij elkaar misschien zo'n 15 kilometer maar daar doe je dan wel drie kwartier over. Het voordeel van een taxi, in plaats van de metro, is dat je een mooi beeld krijgt van de voorsteden. De taxichauffeur: "Give me 50 quid mate and I will wait for you guys after the match. On the same spot."
Selhurst Park
Rondom het stadion is eigenlijk niets. Ja, ouwe woonhuizen, typische terraced houses. English style. Niet de meest poshy wijk van Greater London maar dat willen we juist ook niet natuurlijk. We willen het voetbal beleven zoals het hoort: in een oud en vervallen stadion met daaromheen vervallen meuk. Crystal Palace is overigens reeds opgericht in 1905 maar speelt 'pas' sinds 1924 in Selhurst Park. Ook Charlton Athletic en Wimbledon F.C. maakten tijdelijk, om uiteenlopende redenen, gebruik van het sfeervolle stadion dat in 1979 eens 51.481 toeschouwers the gates zag passeren. Tegenwoordig is het echter een all-seater waardoor the capacity is gemaximeerd op 26.309. Het doet er allemaal niet toe want de sfeer heeft er geen greintje om geleden. Omdat er rondom het stadion geen pubs zijn, een unicum in Engeland, is er een soort van kunstmatige fan-zone gecreëerd wat er een beetje uitziet alsof het dagjesvolk van Oranje zo voorbij komt. Eigenlijk is dat wel een beetje jammer want het doet geen recht aan de rest van het plaatje. Zeg nou zelf: Amerikaans geklede cheerleaders bij een honderd jaar oud Engels voetbalstadion....dat is undone. We zien het door de vingers. Wat overigens opvalt zijn de witte shirts met de opdruk A1B. Navraag leert ons dat het een afkorting is van Aaron Wan Bissaka, een telg uit de jeugdopleiding van de club die het geschopt heeft tot rechtsback in het keurkorps van manager Roy Hodgson. Later merken we dat een simpele sliding van deze beperkte speler meteen wordt gevolgd door een stormachtige ovatie. Welkom in de Premier League waar met honderden miljoenen wordt gesmeten maar je als eenvoudige werker toch gewoon mee mag doen.
Frank de Boer
Bij Crystal Palace zijn op dit moment met Patrick van Aanholt en Jairo Riedewald twee Nederlanders actief. Eerstgenoemde is basisspeler terwijl Riedewald op het tweede plan is geraakt en vandaag niet eens in de selectie blijkt te zijn opgenomen. Even bij de fans navragen wat ze van 'the dutch' vinden: "Great skillful players but we need also power." Het is een verwijzing naar de manier waarop ze voetballen beleven in deze wijken van South London. Als je maar inzet toont is alles goed, de fijne staaltjes laten ze liever over aan stadsgenoten als Arsenal, Spurs en Chelsea. Later zien we de wedstrijd, tegen hekkensluiter Huddersfield Town, en we begrijpen wel dat Frank de Boer hier snel zijn biezen moest pakken. Palace speelt namelijk met drie zeer beperkte lange boonstaken in het hart van de defensie waarna iedere bal meteen lang naar voren gaat. Van Aanholt lijkt relaxt in zijn vel te zitten, doet bijvoorbeeld niets tijdens de warming-up. Toch blijkt hij ook vandaag één van de betere spelers van het team dat vooral speculeert op de omschakeling. Tegenstander Huddersfield, echt stijf onderaan staand, blijkt eigenlijk beter te voetballen maar heeft letterlijk geen spits. Het finish-niveau van de club uit Yorkshire is van niveautje 015-junioren. Dan wordt het lastig in de Premier League. Uiteindelijk wint de thuisploeg 'laat' met 2-0 na een uitgelokte strafschop en een goal van de goed meegekomen Van Aanholt. De gasten degraderen daarmee definitief naar de Championship.
Pis
Maar we komen eigenlijk meer vanwege de randzaken. Zo is het noemenswaardig om te vermelden dat we nog nooit zo'n stinkende plasruimte hebben geroken als de pisbak in Selhurst Park. Hier langer dan vijf minuten verblijven wordt dringend afgeraden door de minster van gezondheid. De sfeer In het stadion stelt overigens niet teleur. Ondanks dat het maar een potje is tegen Huddersfield Town wordt er constant gezongen en het mooie is dat iedereen meedoet. Een beetje volger van het Engelse voetbal weet dat de Palace-fans het nummer 'Glad all over' van The Dave Clark Five zichzelf hebben toegeëigend. Ze zingen dat voor de wedstrijd en ook nog vaak tijdens het duel. Zeker na de doelpunten. Het is een prachtige hymne welke Crystal Palace een uniek authentiek karakter geeft. En daar waren we naar op zoek. Onderstaande tekst kan een beetje Palace-fan dromen:
You say that you love me (say you love me)
All of the time (all of the time)
You say that you need me (say you need me)
You'll always be mine (always be mine)
And I'm feelin' glad all over
Yes I'm glad all over
Baby I'm glad all over
'Cause you're mine
I'll make you happy (make you happy)
You'll never be blue (never be blue)
You'll have no sorrow (have no sorrow)
'Cause I'll always be true (always be true)
And I'm feelin' glad all over
Yes I'm glad all over
Baby I'm glad all over
So glad you're mine
