CUIJK| In al die jaren ben ik Dennis Koenders nooit vergeten. Ik weet nog goed dat hij in 2007 in het eerste elftal van JVC Cuijk debuteerde. En hoe! Het begrip 'stormachtig' is nogal eufemistisch uitgedrukt in dit verband. De 17-jarige Koenders kwam, zag en overwon. Toen daarna het grote Feyenoord zich in huize Koenders meldde leek het jongensboek compleet, helemaal toen hij in zijn eerste week op Varkenoord een verpletterende indruk achterliet en mee zou gaan op trainingskamp met het eerste elftal. Toen nam zijn leven echter ineens een bizarre wending. Dennis Koenders: "Een uur na die mededeling veranderde alles in een split second. Van meegaan met Feyenoord 1 totdat de arts zei dat ik waarschijnlijk nooit meer zou kunnen lopen…"
Door: Willy Rooyakkers
Op social media zag ik Dennis Koenders al regelmatig voorbijkomen de laatste tijd. Een hele positieve gast met een tof gezinnetje. Echt leuk om te zien. Als we hem dan eindelijk na al die jaren spreken blijkt dat deze indruk correct is. Koenders: "Ja, dat is mijn hele leven inmiddels. Maar ik heb echt wel in de put gezeten hoor, zeker in het begin. Maar ik ben er goed uitgekomen en dolgelukkig met wie ik nu ben. Ja, ik ben wat zwaarder geworden maar kan weer een balletje tegen de lat schieten als ik dat wil en weer normaal lopen."
JVC Cuijk
We gaan toch even terug naar het begin van het verhaal. Dennis Koenders kan er aanstekelijk over vertellen. "Ik zat in de jeugdopleiding van NEC maar op een gegeven moment wilden ze niet meer met mij verder. Mijn droom om prof te worden viel in duigen, ik ging weer bij JVC voetballen, de club uit mijn dorp. Clubs als FC Den Bosch wilden me ook hebben maar ik had er even geen zin meer in. Ik sprak wel meteen af dat ik niet meteen terug wilde naar twee keer in de week trainen maar liefst nog in het begin nog vier dagen. Ik was dat namelijk gewend. Zodoende speelde en trainde ik bij de B1 maar deed ook met de A1 mee. We speelden overigens heel hoog met de B-junioren, dat was echt een leuk team." Maar uiteraard zagen ze bij JVC, destijds met het eerste elftal behorend tot de top van het amateurvoetbal, al snel dat ze hier een groeibriljantje in huis hadden gehaald. Het duurde niet zo heel erg lang voordat Koenders met het 2e meedeed en ook in beeld kwam bij het keurkorps van trainer Maarten van Vugt. "Dinand van Haren was de trainer van de A1 en liet me ook met de 023 meedoen. Ik speelde me in de kijker denk ik. Dinand was echt een geweldige vent, net als Harald Deijl die assistent was van Van Vugt maar ook zich met de jeugd bemoeide."
Debuut
Echte talenten komen snel en hoeven nooit lang door te groeien. Ze zijn er gewoon ineens. Het duurde niet lang voordat Dennis Koenders op de bank zat bij JVC 1 en toen volgde uiteraard ook vlug zijn debuut. "Ferdi Akankan raakte geblesseerd en ik mocht erin. En wat denk je: ik scoorde meteen. Vanaf dat moment mocht ik bijna wekelijks invallen en bijna iedere keer scoorde ik. Toen ging het hard met me natuurlijk." Koenders had dan ook een geweldige drive naar de goal toe en daarnaast beschikte de tweebenige aanvaller over snelheid en een goede functionele techniek. "Ik ben eigenlijk spits maar Van Vugt liet me meestal hangend vanaf links acteren. Behalve dan tegen OJC Rosmalen….."
De ogen van Dennis Koenders beginnen te glimmen als hij over zijn 'perfect game' tegen OJC Rosmalen begint. "Het was op tweede paasdag en het was heel mooi weer. Op zaterdag had JVC belangrijke punten verspeeld in de titelstrijd waardoor er druk op stond. Ik mocht in de basis beginnen maar na twintig minuten kreeg Robby van Raay al rood vanwege een vermeende kopstoot. Ik dacht dat ik gewisseld zou worden maar de trainer liet me staan. Ik moest het vanaf dat moment voorin in mijn eentje opknappen." De inmiddels 18-jarige Cuijkenaar groeide onder toeziend oog van heel zijn familie en meer dan duizend plaatsgenoten vervolgens naar een ongekende hoogte. "Alles lukte die dag. Ik dribbelde in mijn eentje constant die defensie van OJC dol en uiteindelijk wonnen we nog met 2-1. Ik maakte de winnende, het was een droom. Die dag kwam alles samen: heel veel publiek, iedereen die ik kende was er, het zonnetje scheen en we pakten een belangrijke zege waarin ik een groot aandeel had."
Nacompetitie
JVC Cuijk had net dit steuntje in de rug nodig om kampioen van de Hoofdklasse B te worden. In de nacompetitie greep men vervolgens net naast de landstitel door in Mijdrecht bij Argon met 2-0 te verliezen waar een gelijkspel had volstaan om de schaal terug naar de uiterwaarden van de Maas te nemen. Dennis Koenders verbeet zich in Mijdrecht 84 minuten op de bank. "We stonden de hele tijd met 1-0 achter en ik hoopte maar dat ik erin mocht. Uiteindelijk mocht ik maar zes minuutjes meedoen, wat erg jammer was, maar de trainer had op dat moment de beschikking over heel veel goede aanvallers. Zo hadden we ook nog Jeroen van de Kerkhof, Bas van Grunsven, Erwin Koen en Ferdi Akankan. Maar misschien speelde ook wel mee dat toen al bekend was dat ik zou weggaan." De wedstrijd tegen OJC was namelijk ook bekeken door Feyenoord-scout Stanley Brard en de Rotterdammers wilden Koenders graag erbij hebben. Daarmee leek het jongensboek voor Feyenoord-fan Dennis Koenders wel zo'n beetje compleet. "Ja, wat denk jezelf. Ik wilde eigenlijk niet meer naar de profs maar toen Feyenoord me wilde hebben veranderde alles natuurlijk."
Horrorblessure
Eigenlijk viel Dennis Koenders op Varkenoord met zijn neus in de bekende boter. "Feyenoord zat net niet in zo'n geweldige fase waardoor er feitelijk maar twee spitsen voor me zaten. Nu waren dat met Roy Makaay en Michael Mols niet de minsten maar het geeft wel iets aan. Ik ging met de beloften meetrainen en dat verliep fantastisch goed in de eerste week. Mijn trainer was Raymond Verheijen, de beloften waren net gedegradeerd uit de Eredivisie. Ik kreeg na die week echter een evaluatiegesprek waarin ze mij positief verrasten met de mededeling dat ik mee mocht naar Portugal waar Feyenoord 1 op trainingskamp zou gaan. Daarna ging ik echter nog trainen en toen veranderde ineens alles in één seconde." Dennis Koenders slikt even: "Er kwam een lange bal in de diepte waar ik achteraan ging en keeper Kostas Lamprou kwam uit. Ik wilde schieten maar de bal kwam ertussen en mijn been klapte helemaal door. Ik scheurde bij het neerkomen ook alles af in mijn knie wat je maar kan afscheuren." Koenders raakte in een soort van roes en ervaarde zoveel pijn dat hij het nauwelijks onder woorden kan brengen. "Tijdens de rit naar het ziekenhuis voelde ik ieder stoeprandje in de weg, ik kon alleen maar de hele tijd erg hard schreeuwen. Het was echt verschrikkelijk."
Wereld stort in
Eenmaal in het ziekenhuis kwam de diagnose aan als een mokerslag. "Er bleek een zenuw kapot te zijn gegaan, die was gescheurd. Hierdoor konden de hersenen bepaalde signalen niet meer doorgeven naar mijn been. Ik had een soort van dwarsleasie in mijn been. Alles wat maar verkeerd kon gaan gebeurde in die ene seconde. De arts vertelde dat dit soort kwetsuren maar pakweg vijf keer per jaar voorkomen en dan eigenlijk uitsluitend bij verkeersongevallen. Niels Kokmeijer en Leon de Kogel zijn ook voetballers die soortgelijke blessures opliepen maar bij De Kogel was dat na een auto-ongeluk." De arts zei ik dat ik waarschijnlijk nooit meer goed zou kunnen lopen, tja dan stort je hele wereld in. Van een droom bij Feyenoord tot nooit meer kunnen lopen, binnen een seconde." En Dennis Koenders was nog maar net 19 geworden. "Ben je 28 kun je er iets meer vrede mee hebben denk ik." Kostas Lamprou belde één keer met Koenders. "Tja, dat is niet vaak inderdaad. Ik denk dat ik zelf wat meer had gedaan maar ik kan hem op zich weinig kwalijk nemen. Hij deed het niet expres natuurlijk."
Vrienden
In de periode die volgde had de jonge Cuijkenaar het enorm zwaar, hij moest zo'n zeven operaties ondergaan en zat er vooral ook psychisch compleet doorheen. Hij leerde zijn echte vrienden kennen. "Ik heb heel veel gehad aan Robby van Raay, die heeft enorm veel voor mij gedaan. Mede dankzij hem ben ik er weer bovenop gekomen. Daarom ga ik nu ook meehelpen met het organiseren van zijn afscheidswedstrijd, als iemand dat verdient is Robby dat wel. Je leert ook in zo'n fase wie je vrienden zijn, velen haken af. Ook met meisjes wordt het ineens anders, je bent geen populaire jongen meer."
Ondertussen is Dennis Koenders bijna 32 jaar en hij staat enorm positief in het leven. Het plezier is meer dan honderd procent terug, het zonnetje schijnt weer keihard in zijn gezicht. "Ik ben dolgelukkig met mijn vrouw en twee kids. We hadden al een zoontje en onlangs mochten we een dochtertje verwelkomen. Daarnaast heb ik een leuke baan en wonen we in een mooi huisje." En de ex-Feyenoorder is al op relatief jonge leeftijd inmiddels hoofdtrainer van een leuke vierde klasser. "Ja, ik train Gassel en dat is enorm leuk. Ik kan ook weer normaal lopen en zelfs wat rennen. Als er een balletje voor mijn voeten rolt dan krul ik deze nog tegen de lat als het moet. Ik heb ook een aantal jaren terug wat in de zaal gevoetbald want dan hoefde ik alleen te draaien en hard te schieten. Dat kon ik nog steeds haha." De moeilijke tijden zijn voorbij, Dennis Koenders kijkt alleen maar vooruit. "Er waren vervelende mensen die achter mijn rug om riepen dat ik het niveau waarschijnlijk niet aankon bij Feyenoord. Ja, dat is gemeen maar je leert er veel van. En ja, ik ben aangekomen maar ik zit lekkerder in mijn vel dan ooit." En dat telt.
