Altijd maar hopen dat de wedstrijd wordt afgelast

Als de nieuwe Johan
Cruijff soleerde ik om
drie, vier, vijf imaginaire
tegenstanders heen

Door: René van Sijes

De successen uit mijn jeugd

In 1978 werd ik lid van VV Heeswijk, Oost-Brabant, speelde er van de D-tjes tot en met de A´s, linkshalf en linksbuiten. Een aantal acties en doelpunten uit die tijd koester ik tot op de dag van vandaag, maar puur genieten van het spelletje deed ik toch thuis, in mijn veilige omgeving. Daar soleerde ik als de nieuwe Johan Cruijff om drie, vier, vijf imaginaire tegenstanders heen, met de overslaande stem van een dolenthousiaste verslaggever in mijn hoofd, omspeelde listig de keeper en schoot dan – in de allerlaatste seconde – fabuleus de winnende treffer binnen. Juichend, gewoon met gebalde vuisten omhoog, werd ik bejubeld door al mijn medespelers, om even later de Wereldcup eigenhandig in de lucht te mogen houden. Een reusachtige arena, een kolkend publiek, journalisten die zich verdrongen om mijn persoontje... Grotere successen dan in mijn jeugd heb ik nooit beleefd.

Prachtige affiches leverde dat op

Complete toernooitjes werkte ik af. Knipte lootjes en schreef daarop de namen van clubs die ik kende: het grote Liverpool, mijn favoriete Ajax, de eeuwige concurrenten Feyenoord en PSV en het destijds door mij diep gehate Bayern München.

Of ik selecteerde clubs uit de omgeving: VOW, Rhode, WHV, Boskant, Blauw Geel, WEC, EVVC, SCMH en natuurlijk Heeswijks aartsrivaal Avesteyn. Opgevouwen gingen de lootjes in een vaas en de trekking, die niet altijd even eerlijk verliep, kon van start. Prachtige affiches leverde dat op, waarna de strijd losbrandde. Ik fantaseerde een geschiedenis die ik nooit zou schrijven.

Onvermoeibaar waren we

Ook met mijn twee broers voetbalde ik graag. We leefden ons uit op een tot goal gebombardeerd frame van wat ooit een schommel was geweest. De zitjes eruit gesloopt en een net gemaakt van gaas. Beurtelings iemand keepen en... schieten maar!

Bal in de sloot, bal op het dak, bal in de boom. Onvermoeibaar waren we. Voorzetjes geven, passen, afwerken op doel, van afstand schieten, strafschoppen nemen, partijtjes maken. Ik herinner me een bloedhete dag van een eindeloze zomervakantie. Met roodgloeiend hoofd naar de koelkast rennend om een fles Fanta achterover te slaan. Prik bruist door mijn keel. Aaaaaaaaah! En weer de wei in.

Gezamenlijk douchen

Die vreugde en zorgeloosheid ervoer ik helaas nooit bij VV Heeswijk. Tenger van postuur voelde ik mij breekbaar en onzeker in de strijd. Een bal aannemen terwijl een doldrieste boerenzoon op mij af kwam gestormd? Dat duel ging ik liever uit de weg. Koppen deed best pijn en soms werd er gevloekt en gescholden als je een fout maakte. Bovendien was ik zo´n ventje dat opzag tegen het gezamenlijke douchen na afloop. Altijd op zoek naar het minst aanwezige moment om dan toch maar naakt te gaan. Pas buiten het voetbalterrein volgde het hoogtepunt van de zaterdag, de beloning: een frietje speciaal in de plaatselijke snackbar.

God, laat nu de telefoon rinkelen

Waar mijn vriendjes de hele week uitkeken naar 'de wedstrijd', hoopte ik op zaterdagochtend vaak dat alles zou worden afgelast. Dan lag ik thuis behaaglijk op het verwarmingsrooster de nieuwe Donald Duck te lezen, maar keek toch enigszins onrustig door het grote raam naar buiten, waar de wereld guur, nat en winderig was. Moest ik straks écht op mijn fietsje door die striemende regen? In mijn korte broek dat kille veld op?
God, als U bestaat, laat dan nu de telefoon rinkelen. Nu! "Hoi René, ik heb slecht nieuws. De KNVB heeft voor vandaag alle wedstrijden afgelast, het staat al op het publicatiebord."

Ruud van Nistelrooy

Over Ruud van Nistelrooy heb ik eens gelezen dat hij als kind in huilen uitbarstte als de wedstrijd van zijn team bij Nooit Gedacht in Geffen was afgelast. Hij wilde per se voetballen. Op precies datzelfde moment moet ik dus superblij zijn geweest. De afgelasting betekende voor mij juist dat ik kon gaan genieten van voetballen: het stapelbed op mijn broers slaapkamer diende die dag als doel. De hele dag leefden we ons uit op een sponsbal. "Oooh, wat doet hij nu? Wat een fantastische actie! Wat een goal!!!"