Koen van Deurzen is in Erp uitgegroeid tot een steunpilaar: "Besefte laatst ineens dat alleen Roy Verhagen en ik over zijn vergeleken met toen ik hier begon"

ERP| Hij is inmiddels een vertrouwd gezicht in het basisteam van RKVV Erp. De inmiddels 28-jarige Koen van Deurzen kwam zeven jaar terug over van de naaste buren uit Keldonk en is sindsdien niet meer weg te denken uit het keurkorps van de trotse bewoners van Sportpark Den Uil. Van Deurzen twijfelde destijds nog best lang of hij de overstap wel moest maken. Van Deurzen: "Ik moest voor mezelf wel het gevoel hebben dat ze me écht graag wilden hebben. Dat ik voor een basisplaats kon gaan. Dat gevoel had ik aanvankelijk niet maar uiteindelijk wisten ze me dat toch te bezorgen. Ik heb er vervolgens geen moment spijt van gehad."

Door: Willy Rooyakkers

Koen van Deurzen is op het eerste gezicht een noeste werker. Hij is lang en pezig, heeft het loopvermogen van een paard. Als je hem echter dan aan het werk ziet dan merk je dat hier sprake is van een vrij complete speler. Van Deurzen is snel, atletisch, gevaarlijk met de kop, kan een goal maken en heeft een behoorlijk schot in de benen. "In het begin werd ik natuurlijk ook een beetje met scepsis bekeken. Erp was toen net naar de 2e klasse gepromoveerd, we maakten als team sowieso ook een moeilijk begin door. Uiteindelijk promoveerden we aan het einde van dat jaar zelfs naar de 1e klasse." Op dat moment had Van Deurzen al de harten van de fans veroverd vanwege zijn nooit aflatende inzet. Wie langs het veld van Erp loopt hoort de supporters regelmatig vertederend verzuchten dat 'het zo heerlijk is dat Koen van Deurzen zoveel vuile meters voor het team maakt'.  Wat denkt Van Deurzen zelf wat de supporters daar mee bedoelen? "Als bijvoorbeeld wij een corner hebben en die wordt afgeslagen dan ga ik er achteraan. Ook al lijkt het misschien dat dit kansloos gaat worden, ik zal het altijd proberen voor het team. Dat bedoelen ze denk ik. Mooi om te horen dat dit gewaardeerd wordt."

Altijd in de basis

Maar om Koen van Deurzen alleen te bestempelen als een harde werker zou hem zwaar tekort doen. Niet voor niets staat hij al zeven jaar lang altijd op het wedstrijdformulier van Erp 1, als hij niet geblesseerd is of geschorst. "Ja, dat klopt. Nee, ik ben nooit echt gepasseerd geweest." Door de jaren heen is Van Deurzen daarom toch wel uitgegroeid tot een soort van routinier. "Dat merk je zelf niet zo maar laatst zat ik ineens wel te denken van: alleen Roy Verhagen en ik zijn nog over van dat team van zeven jaar terug." Het grappige is dat hij inmiddels met dezelfde Verhagen een soort van controlerend blok op het middenveld achter nummer tien Ruud Delisse vormt. Van Deurzen begon als spits in Erp, speelde daarna als een soort tien/schaduwspits en nu dus als controleur. "Hoe ouder je wordt des te verder je naar achteren gaat he. Je weet het: zo gaat het haha. Nee, om serieus te zijn moest ik wel even wennen aan deze nieuwe plek maar het gaat steeds beter en eigenlijk voel ik me er intussen wel erg goed. Toen Emiel van der Sanden erbij kwam was het duidelijk wie er in de spits zou spelen, dat was een zekerheidje." Maar mist hij nu niet het lekkere gevoel van dat balletje in de goal schieten of koppen? "Ja, natuurlijk maar we moeten in deze klasse ook wat meer op veilig spelen. Bij corners en vrije trappen ga ik wel mee maar Roy wil ook graag soms naar voren. En we kunnen niet tegelijk natuurlijk." Van Deurzen, in zijn vrije tijd soms ook deelnemend aan loopevenementen,  heeft inmiddels toch al weer vier keer gescoord en dat terwijl Erp opnieuw gepromoveerd is naar de eerste klasse. Een hoog rendement voor een controleur.

Niet weggespeeld

Wat is eigenlijk het verschil tussen de eerste en tweede klasse? "In deze klasse zitten veel meer technisch goede spelers. Af en toe zie je buitenspelers bijvoorbeeld die enorm makkelijk passeren. Toch worden we eigenlijk nooit weggespeeld. Het was jammer dat we zondag net verloren (4-3 bij Woezik - wr) maar ik heb er vertrouwen in dat het ons gaat lukken om te handhaven." Koen van Deurzen is in al die jaren een vertrouwd gezicht geworden op Den Uil. "Na vier jaar ben je hier officieel een voetbal-Erpenaar he. Ik heb het enorm goed naar mijn zin. Erp is een hele fijne club en er wordt op een heel goed niveau getraind." En dat terwijl zijn schoolvrienden nog bij Keldonk voetballen. "Een keer kom ik weer met ze voetballen. Maar nu nog niet."