UDEN| Vooral in de periode rondom de laatste eeuwwisseling was UDI'19 een absolute topclub in amateurvoetballand. Vanuit de 2e klasse groeide de club in de jaren'80 en '90 almaar naar een hoger niveau. Het leverde de Udenaren in die tijd een enorme uitstraling op, het publiek kwam in grote getalen naar Sportpark Parkzicht en het clubhuis zat altijd stampvol. De kroon op het werk waren de drie kampioenschappen in de Hoofdklasse B, destijds het hoogste amateurniveau. De man waar je in die tijd niet omheen kon was Mario Boselie, hij was de persoon die op voetbaltechnisch gebied de macht in handen had. Vandaag gaan we bij hem op bezoek en halen op ongelimiteerde wijze herinneringen op.
Door: Willy Rooyakkers
Nu ken ik Mario Boselie (71) al zo'n twintig jaar, vanaf dat moment ging ik namelijk voor allerlei media UDI'19 'volgen'. Zelfs tegenwoordig bel ik hem nog weleens op, gewoon om wat bij te praten. Deze keer vroeg ik of ik langs mocht komen want dit verhaal zou anders moeten worden dan normaal. Het moest een hommage worden aan 'de mooie tijd' van UDI'19 en zijn rol daarin. Toen ik zaterdagmiddag hartelijk werd ontvangen door zijn vrouw Mia zat de hoofdpersoon zelf al aan de tafel op me te wachten. Verderop in het gesprek bleek dat het niet zo gek vaak voorkwam dat er mensen vanuit het voetballen bij de Familie Boselie op bezoek waren. Boselie: "Nee, zo zat ik niet in elkaar. Je had ook mensen bij ons die meteen vrienden waren met de trainer en daarmee optrokken. Ik zag dat anders. De enige trainer die hier kwam was Harry Blokhuis."
Rode draad
Harry Blokhuis. De naam is gevallen. De in Twente geboren trainer-coach liep als een rode draad door het leven van Mario Boselie. Niet alleen bij UDI'19, maar ook tijdens zijn loopbaan bij de luchtmacht. De geboren 'Gestelaar'(St. Michielsgestel) leerde op die manier Harry Blokhuis ook kennen. "In de jaren'70 ben ik tien jaar gestationeerd geweest in Bramsche, Noord Duitsland. Harry zat er ook een paar jaar als sportleraar. In die tijd haalde ik daar zelf mijn licentie om in Duitsland amateurclubs te mogen trainen. Uiteindelijk ben ik daarna zes jaar trainer geweest van Ballsport Vörden. We speelden op een niveau dat je kunt vergelijken met de vierde klasse hier."In 1982 kwam Boselie terug naar Nederland. "Het werk wat ik voorheen deed, in de controlekamer, was aan verandering onderhevig. Ik moest me omscholen en volgde in Amsterdam een horeca-opleiding."
UDI'19
Op die manier kwam Mario Boselie uiteindelijk op de basis in Volkel terecht waar ook Harry Blokhuis werkte. Boselie werd er Chef Hofmeester en later zelfs Chef-kok. Qua rang schopte hij het tot 1e luitenant. "Dat ging heel snel. Ik moest ineens voor vierhonderd man menu's bedenken en al die machines bedienen. Maar ik leerde snel." Via diezelfde Blokhuis kwam hij ook bij UDI'19 en Tiny Janssen, voorzitter van de club, regelde een huis. "Tiny deed ook huisvesting bij de gemeente. Ons Mia gooide haar charmes in de strijd, zoals zij dat kan, en toen we naar huis gingen hadden we een huis. Hier wonen we nu nog steeds." Bij UDI'19 moest Boselie beginnen bij de lagere elftallen. Met een glimlach: "Ik moest volgens hun het nog allemaal leren en daarom laag beginnen. Op woensdagavond stonden er dan zo'n vijftig man voor mijn neus die ik allemaal moest bezighouden. Na een dik uur, of vijf kwartier, riep ik dan dat het genoeg was geweest en gingen we allemaal naar de kantine. Dan moest je verrekte vlug zijn want anders had je geen plek meer aan de bar. Er waren er zelfs bij die zonder te douchen meteen achter de bar gingen staan.'
Begeleider
Al gauw klom Mario Boselie echter op. Hij ging hoofdtrainer Jan Renders helpen als begeleider bij het eerste elftal en hij bleef dat ook doen onder Rob van Alphen. In dat jaar stond UDI'19 stijf onderaan in de tweede klasse. "Op de laatste speeldag moesten we van Nooit Gedacht winnen om erin te blijven. We hadden al één en ander geregeld met de keeper en achterhoede van Nooit Gedacht, dat zou goed komen. Al snel werd het 1-0 door Stefan Hommeles maar we kregen de tweede er maar niet in. Ties Verhoeven miste een penalty en voorin waren die maten uit Geffen levensgevaarlijk. Dat werd billen knijpen. Uiteindelijk werd het zo penibel dat scheidsrechter Vera uit St. Oedenrode veel te vroeg affloot, die heeft daarna nog lang bij ons aan de bar gezeten. Was echt een prima vent die Vera, helaas is hij veel te vroeg overleden." Na dat seizoen werd Harry Blokhuis de nieuwe trainer en Mario Boselie bestuurslid technische zaken. Vanaf dat moment ging het écht bergopwaarts op Parkzicht." We hebben ook enorm veel hulp gehad van al die supervrijwilligers die werkelijk alles deden voor de club. Er gebeurde zoveel allemaal: de Bultside werd verhard, het gravelveld werd omgebouwd, het eerste team werd steeds beter, de kantine draaide als een tierelier. UDI'19 lééfde, de club was in beweging." En de uitstraling naar buiten toe was zo groot dat de publieke belangstelling maar groeide en groeide. In de echte topjaren kwamen er iedere week standaard 1.500 tot 2.000, terwijl de topduels meer dan 3.000 belangstellenden aantrokken. Binnen drie jaar na het aanstellen van Blokhuis promoveerde UDi'19 voor het eerst naar de hoofdklasse." Achteraf bleek dat we er toen eigenlijk nog niet klaar voor waren, het ging te snel. Daarom degradeerden we ook weer meteen." Al was daar volgens Boselie ook een bepaalde reden voor. "Sommige aanvallers van ons gunden elkaar de bal niet. Dat vormde een groot probleem. Hierdoor speelden we gelijk als we moesten winnen en verloren we als een gelijkspel erin zat."
Spelers van buitenaf
UDI'19 was langzaam maar zeker begonnen met het halen van spelers van buitenaf. "Hans Lathouwers en Cees Eekels waren de eersten. Zij kwamen via Harry. Ook Wim van Cuijk kwam terug van NEC. We begonnen toen ook spelers van buitenaf te betalen. Je moet wel spelers halen om de top te bereiken, mensen die denken dat dit lukt met alleen eigen spelers snappen er weinig van." De Udenaren deden er nog liefst zes jaar over om opnieuw naar de hoofdklasse te promoveren. Uiteindelijk lukte dat onder trainer Fred Smies die het had overgenomen van Louis Coolen. "Louis ging naar Helmond Sport, Fred nam het over. Fred was iemand die het heel goed zag. Hij kon in de rust een paar aanwijzingen geven die goed uitpakten. Zo van: ga nu een paar meter naar links staan of rechts. Aan de andere kant denk ik dat iedereen met dit team kampioen was geworden, dat liep vanzelf. Zelfs zonder trainer was het gelukt." Eenmaal terug in de hoofdklasse kwam ook Harry Blokhuis terug als eindverantwoordelijke op de bank.Vanaf dat moment ging UDI'19 pas echt oogsten. "Het was een geweldige periode, vooral ook omdat ik ideaal kon werken. De Stichting STAVU (Van der Meer, Van de Putten, Van der Stappen en de penningmeester van de club) regelde de financiën en ik kon die dan aanwenden, in overleg met de trainer, om de selectie samen te stellen. Dan heb je korte lijnen, op die manier kun je succesvol zijn. Als iedereen er zich mee gaat bemoeien gaat het mis."
Evaluatie in Volkel
Op maandagmorgen volgde op de vliegbasis een evaluatie. "Harry kwam dan rond tien uur koffie drinken en namen we alles door." Het gezicht van Mario Boselie leeft op als hij verhaalt over deze tijd. "Het was de gouden eeuw van UDI'19. Een periode die zeg maar begon in 1988 en duurde tot pakweg 2004." Boselie werd door vriend en vijand gezien als The Boss op voetbalgebied bij de club al bemoeide hij zich in periodes ook met andere zaken. Hij kreeg zelfs een pet met de tekst 'Capo di tutti Capi' wat 'baas der bazen' betekent in Maffia-jargon, deze droeg hij met een brede smile. De Udenaren werden voor het eerst kampioen in de hoofdklasse in 1999 bij EHC. Een jaar later volgde een tweede titel en in 2002 de derde en, naar later bleek, de laatste. Een groot litteken op de ziel van Mario Boselie vormt nog steeds het mislopen van de landstitel in 2000. "We waren zelf al uitgespeeld en concurrent Achilles 1894, met Ron Jans als trainer, mocht niet winnen van Hollandia. We hadden al met die maten uit Hoorn gesproken en zij gingen er voor. Dat bleek ook wel tijdens de wedstrijd want al snel stonden ze zes keer alleen voor de keeper. Alleen die bal ging er maar niet in. Ondertussen werd ik constant gebeld door elftalleider Fons Boekelder, hij was op toernooi met een ander team in Rosmalen, om te vragen hoeveel het stond. Op een gegeven moment riep de hele tribune keihard dat het nog 0-0 stond als Fons na vijf minuten opnieuw belde. Vlak voor tijd kwam de KNVB naar ons toe om te zeggen dat we naar beneden moesten komen om op het veld te worden gehuldigd. Wat denk je? Staan we daar en maakt Achilles in blessuretijd nog 1-0 met een mislukt schot van een invaller, ergens uit het zesde geplukt, dat het net niet eens raakte. Notabene was Paul Weerman, hij stapte slim over een bal, erbij betrokken die eigenlijk geschorst had moeten zijn vanwege een terechte rode kaart. Hij ging in beroep en kon daarom alles spelen tijdens de nacompetitie." Het wordt even stil aan de Hofstukken in Uden. "Wat ben ik hier ziek van geweest. Het heeft minstens tot oktober geduurd voordat ik weer enigszins zin terug in voetbal begon te krijgen. Zelfs als ik er nu nog aan denk word ik niet goed." Op dat moment speelden er overigens wel al aardig wat spelers van buitenaf bij UDI'19. "Vooral het halen van Hans en Marcel Seijkens was een gouden greep. Die jongen waren erg goed, allebei. Ze brachten iets extra's. Louis Coolen was helemaal gek van de bij Mariahout spelende Peter van den Heuvel, hij kwam er ook bij. Noimin Imankaryo en Maarten Willems kwamen van Blauw Geel over, we haalden Jan Schalken als vervanger van Wim van Cuijk. Ieder jaar keken we aan het einde in overleg naar wat we nodig hadden, we deden niet zomaar wat. Ook zeiden we soms tegen jongens dat we niet met ze doorgingen." Doorselecteren dus? "Ja, zo zou je het kunnen noemen. Je kunt niet anders als je iets wil bereiken." Mario Boselie laat ons weten dat de Udense jongens nooit een vaststaand geldbedrag ontvingen in die tijd. "Nee, alleen wedstrijdpremies. Ja, ook Marcucci en Van den Boogaard."
Anekdotes
Wie meer dan drie uur aan de koffie zit bij Mario Boselie krijgt de ene na de andere smakelijke anekdote te horen. Helaas zijn ze niet allemaal voor publicatie geschikt maar we pakken er nog maar eens eentje uit. "We moesten tegen Margriet en bij winst hadden wij alle drie de periodes. Zij zouden dan als hoogste op de ranglijst meeprofiteren. Vooraf waren ze bang dat wij een ongerechtigde speler expres zouden opstellen zodat zij reglementair van ons zouden winnen haha. Wat een onzin toch. Uiteindelijk begon de wedstrijd en wat denk je? Binnen een paar minuten een klutsbal die als een boog over onze keeper Peter Smolenaars heenging: 1-0 voor Margriet. Niemand juichte, het was doodstil. Uiteindelijk hoefden ze zich niet meer druk te maken want het werd alsnog 4-1 of 5-1 voor UDI'19. Hun keeper ging zo ongeveer naast het doel staan."Op 29 oktober 1998 speelde UDI'19 in het kader van de KNVB Beker bij het grote Ajax. "Vooraf togen we naar Amsterdam om één en ander door te spreken. Ze boden ons 25.000 gulden om onze opbrengst vooraf af te kopen. Daar ging ik uiteraard niet mee akkoord want ik wist hoe het leefde in Uden." Dat bleek later wel. Uiteindelijk gingen er liefst 167 bussen met UDI'19-fans mee naar Amsterdam. "En het hadden er nog meer kunnen zijn maar de busmaatschappij durfde er niet meer aan." Mario Boselie laat vervolgens de lijsten zien met namen van alle 167 bussen. "Ik had in iedere bus een hoofd aangesteld om alles zo goed mogelijk te laten verlopen. Uiteindelijk ging dat in grote lijnen vlekkeloos al waren er natuurlijk weer een paar gasten bij die teveel gedronken hadden en in verkeerde bussen gingen zitten." En speciale verzoeken kwamen er ook. "Drie dagen voor de wedstrijd belde ineens Fabrizio Marcucci. Hij meldde dat Mama uit Italië overkwam. Zij moest natuurlijk zowel in de bus als stadion naast de vriendin van Fabrizio zitten terwijl ik alles al ingedeeld had. Uiteindelijk kregen we dat ook voor elkaar." Zelfs Mia ging die dag mee, en dat betekende wat want normaal bleef zij altijd thuis bij de kinderen. "We zaten samen in de Koninklijke loge." Ajax moest uiteindelijk over de brug komen met een bedrag van 109.000 gulden voor de Udenaren. Mario Boselie tovert de officiële afrekening tevoorschijn die de Amsterdammers hadden gestuurd. "Alleen jammer dat we zo snel achter kwamen maar wat een prachtig gezicht was het op die industrielaan: helemaal door de politie afgezet en vol met bussen. "
Over geld gesproken: niet veel mensen weten dat Mario Boselie ook met het idee kwam om bij UDI'19 de zeer succesvolle dienstenveiling te starten. "Op een gegeven moment was er geld tekort en ik had dat ooit bij Rijnsburgse Boys gezien. Samen met Jacques van der Meer ben ik met die mensen gaan praten en we zijn daar bij UDI'19 ook mee begonnen." En zoals de insiders wel weten: dit levert de club jaarlijks tienduizenden euro's op.
Favoriete elftal
Ik luister geboeid naar de verhalen van Mario Boselie. Vooral om zijn typische Boseliaanse jargon kan ik inwendig glimlachen. Zo heeft hij het vaak over 'die maten' en af en toe gooit hij er ook een minder vleiend woord uit. Wie hem een beetje kent weet dat hij het meestal niet zo meent. Vele inside-verhalen komen naar boven. "Nee, inderdaad, dat mag je ook niet plaatsen." Na 2004 ging het langzaam maar zeker minder met UDI'19 en hoewel Mario Boselie nog jarenlang een rol, op wat voor manier dan ook, bleef vervullen op technisch gebied ging het leuke er steeds meer vanaf. Er gebeurden zaken die hem tot op het bot hebben gekwetst al geeft hij dat zelf niet graag toe. Mario Boselie, trots erelid, wil het daar niet officieel meer over hebben. "Daarvoor hou ik teveel van deze club. En nu ik een tijdje tijd heb gehad om één en ander te laten bezinken overheersen vooral de positieve dingen. Daar hou ik me aan vast en die koester ik." Veel echte vrienden heeft hij niet overgehouden aan zijn tijd op Parkzicht of het moet Frans Borgstein zijn. "Frans is een hele fijne vent, daar is het fijn een biertje mee drinken." En ook aan Harry Blokhuis bewaart hij warme herinneringen. Ze waren altijd vrienden maar het contact is nu wat verwaterd. "Maar dat ligt ook vooral aan mij hoor, ik ben niet zo sterk in onderhouden zeg maar. Harry heb ik altijd een fijne vent gevonden en een goede trainer." We kunnen nog wel twee artikelen schrijven als ik zo mijn aantekeningen nalees maar ik vind het eigenlijk wel een goed idee om te besluiten met twee lijstjes. Wie vond Mario de beste trainer(s) en tevens mag hij zijn favoriete XI samenstellen betreffende de periode dat hij zijn ziel en zaligheid aan de tricolores verbond.
Trainers
"Harry Blokhuis was voor mij de beste trainer die we gehad hebben. Harry had als voordeel dat hij de club heel goed kende en ook Uden. Daardoor wist hij altijd de achtergronden als er iets speelde en kon je er meteen bovenop zitten. Ik deed dat zelf ook altijd: als er een probleem was dan moest je de betrokkenen meteen de volgende dag bij je roepen. En niet, zoals het later soms ging, een datum in je agenda prikken over vier weken. Als je manager wil zijn moet je er altijd zijn. Harry was ook voetbaltechnisch gewoon goed. Soms speelde hij wat te aanvallend naar mijn zin maar dat was ook Harry. Hij wilde altijd aanvallend voetballen en dat hoort in feite ook bij UDI'19."
"Ik had ook veel respect voor Jan Renders. Hij was trainer toen ik net bij de club kwam. Jan had bij PSV gevoetbald en stak er heel veel energie in. Zo ging hij iedere dag naar zijn ernstig zieke vader om dan ook naar Uden te komen. En hij was dwingend. Als hij nieuwe ballen wilde hebben dan moest dat binnen een mum van tijd geregeld worden anders nam hij ze zelf mee. Jan had het altijd over de situatie als we de bal niet hadden, dat was kenmerkend voor hem. Voor de rest hebben we veel aardige trainers gehad die meestal allemaal wel wat konden. Aan een enkeling heb ik slechte herinneringen maar over het algemeen niet. Het was jammer dat we Johan van Bijsterveld moesten wegsturen, ik deed dat liever niet maar op een gegeven moment had hij iedereen tegen. Niet alleen spelers maar ook supporters en sponsoren. Toch deed me dat veel pijn want eigenlijk was er geen voetbaltechnische reden voor en ik vond Johan best een goede trainer, misschien zelfs wel te professioneel voor ons. Ja, natuurlijk was het niet leuk wat er toen gebeurde toen Cees Eekels per brief zijn ontslag indiende. Die dingen gebeuren. Ik kan me wat dat betreft echter nog steeds recht in de spiegel aankijken en dat is me veel waard."
Favoriete XI
Tenslotte vragen we hem naar zijn favoriete elf. Hij gaat er eens goed voor zitten en denkt na. "Wim van Cuijk was de beste keeper. Natuurlijk kon Jan Schalken ook prima keepen maar ik vond Wim toch wel de beste." Dan de achterhoede: "Adri van Oort was een goeie back en Noimin Imankaryo ook. Poeh, moeilijk dit. Doe trouwens maar Armand Kremers die heeft daar ook gestaan en hij hoort ook in het team. Ja, het was jammer dat hij naar Cuijk ging maar het boterde niet tussen hem en Harry. Later kwam hij, mede door hulp van zijn vader, gelukkig nog terug. Als laatste man gaat het tussen Herbert Nijkamp en Tiny 'Ties'Verhoeven." Na lang wikken en wegen: "Ik kies dan toch voor Ties omdat hij meer voor de club heeft betekend. Mijn voorstopper is Richard van den Boogaard, hij was de beste. Linksback is William van der Steen. En dan vooral in zijn jonge jaren toen hij nog lekker veel mee naar voren stoomde. Op het laatst ging hij wat behoudender spelen, dat vond ik jammer."
De rechtshalf is Hans Seijkens. "Ja, Hans was natuurlijk een geweldige speler. Ik vond het alleen jammer hoe het ging toen hij wegging. Ik heb daarin zelf ook fouten gemaakt, vooral door op zaterdag voor de wedstrijd tegen Baronie een interview te geven, maar Hans was ook allang in gesprek met Gemert daarvoor. Dat wist ik omdat de voorzitter van Gemert in Volkel werkte. Maar alles bij elkaar was Hans geweldig voor UDI'19." De centrale middenveldpositie is een delicate maar toch zegt hij beslist: "Randy Hofmeijer. Er waren soms wat probleempjes met zijn vader Jan maar dat kwam ook omdat de trainer soms de jonge spelers wat te snel wisselde. Randy was een geweldige middenvelder." Links op het middenveld levert meer hoofdbrekens op. "Ik kan moeilijk kiezen tussen Marcel Seijkens en Björn Suppers. Ze hadden allebei iets extra's. Oh wacht even: Stefan van Roosmalen vergeet ik helemaal. Nee, ik kies dan toch voor Stefan."
De voorhoede dan. "Rechtsbuiten kan er maar eentje zijn: Fabrizio Marcucci. Die gast was zo sterk als een paard en een echte Italiaan. Hij was eens zo kwaad dat hij bij het aflopen van het veld een tegenstander een ring uit het oor wilde bijten. Ik gooide me ervoor maar ondanks dat ik toen al 120 kilo woog trok hij me zo mee. Later zag ik in Bardelino eens Italiaans voetbal, toen snapte ik een beetje waar het vandaan kwam. Maar hij kan ook ontzettend goed voetballen." Over de spitspositie hoeft Boselie ook niet lang na te denken. "Dat is Peter van den Heuvel, hij was echt de beste spits die we hebben gehad. Louis Coolen was gek van hem, zo kwam hij bij UDI'19. Hij kreeg ze vaak lekker op het presenteerblaadje van Marcel en Hans maar hij was ook gewoon een hele goeie spits." En dan tenslotte linksbuiten: "Dan ga ik voor Jorus van Lanen, een prima speler."
Mario's XI
Wim van Cuijk
Armand Kremers – Ties Verhoeven – Richard van den Boogaard – William van der Steen
Hans Seijkens – Randy Hofmeijer – Stefan van Roosmalen
Fabrizio Marcucci – Peter van den Heuvel – Jorus van Lanen
