In 2016 promoveerde UDI'19 via een pretroute in de nacompetitie vrij onverwachts naar de toen net ingevoerde derde divisie. De Parkzichters waren er destijds qua technisch beleid en organisatie totaal niet op voorbereid en vlogen en er dan ook meteen weer op roemloze wijze uit. Een inktzwart scenario ontvouwde zich voor de eens zo trotse tricolores, de Udenaren zakten weg in de anonimiteit van de tegenwoordig weinig aansprekende hoofdklasse.
Door: Willy Rooyakkers
Vele getrouwen haakten af, waar ooit een vaste kern van 1500 tot 2000 fans de thuiswedstrijden bezochten, moesten nu trainer Lodewijk de Kruif en zijn mannen het doen met een handjevol belangstellenden. Een sleeping giant, zo sprak men over de voormalige topclub in het amateurvoetbal. Maar wanneer werd die snurkende reus dan eindelijk weer eens wakker? Het antwoord kwam onlangs, op zondag 19 juni om precies te zijn. UDI'19 had zich de weken ervoor, na eigenlijk opnieuw weer een vrij grauw seizoen, enigszins geruisloos via een late periodetitel en goed verlopende nacompetitie richting een matchpoint gespeeld. Er moest nog op eigen veld met twee goals verschil van Orion worden gewonnen……en dan zou promotie een feit zijn. "We hebben nog niets hè, het blijft wel UDI hè! Het zal wel weer mis gaan", zo hield fan Edje de Rooij al op voorhand honderd slagen om de arm.
Wie het UDI'19 van de laatste vijftien jaar een beetje volgde begreep het cynisme van deze trouwe supporter. De Udenaren lieten het (te) vaak afweten op belangrijke momenten. De plaats Uden bleek echter deze zondag al op voorhand wakker, zo'n 1500 toeschouwers zorgden voor een ouderwets aandoende ambiance. De club bleek toch nog steeds op de warme steun van de eigen stad te mogen rekenen, weer voor het eerst sinds lange tijd ging men relatief massaal achter de ploeg staan.
Te snel de lange bal
De wedstrijd verliep vervolgens vrij mat, zeker voor de begrippen van zo'n belangrijke pot. Orion wilde het spel duidelijk niet maken en UDI'19 had daar ondanks alle goede bedoelingen erg veel moeite mee. Opvallend was dat men erg snel de lange bal hanteerde en omdat spits Jeroen van Schoonhoven, op zich erg sterk spelend, vaak erg laag uitzakte was er weinig bezetting voor de goal en tegelijk ook amper sprake van een echt middenveld. Werd er goed gevoetbald? Nee. Was er sprake van spanning? Ja.
Al gauw viel aanvoerder Tufan Koca uit met een spierblessure, een heuse tegenvaller maar het veranderde het spelbeeld amper. De 3-5-2 / 5-3-2 van UDI'19 heeft nu eenmaal voor-en nadelen, het zal een bewuste keuze zijn geweest van trainer Lodewijk de Kruif, immers de grootste kenner van zijn spelersgroep, die alweer maanden terug bijtekende voor een vierde seizoen op Parkzicht. Dat laatste feit betekent hoe dan ook een bewijs van teruggekeerde stabiliteit binnen de technische leiding van de club.
Chaos
We hadden UDI'19 al een tijd lang niet meer zien spelen. We waren dus vooraf erg nieuwsgierig naar het niveau van het gebodene. Naarmate de tweede helft vorderde werd Orion meer en meer met de rug tegen de wand gespijkerd, uitvallende ballen werden vaak door spelers als Gijs Toonen en Stijn van de Broek (een baas) opgepikt. Opvallend was het goede spel van de jonge verdediger Mick van der Voort en de prima invalbeurt die Raoul Oomen wist te noteren. "Helaas gaat Raoul naar HVCH", weet watcher Fons Boekelder ons te melden, "Hij is net weer in goeden doen na een lange blessure. Je ziet aan alles dat hij eindelijk weer fit is, aan zijn lopen, aan alles. En Gijs gaat ook weg, net als Metin Alkir die Blauw Geel gaat versterken. Het is niet anders." Toonen gaat samen met Marnix Romviel en Noud Kraan de selectie van SV TOP completer maken.
UDI'19 creëerde ondertussen echter geen enkele uitgespeelde kans, alleen Van Schoonhoven had op aangeven van Roald van Hout iets meer met een kansrijke volley kunnen doen. De gastheren verzuimden echter om het vermoeid rakende UDI'19 de genadeklap toe te dienen al had men wel de pech dat de Udense keeper Ralph Vos een zeker lijkend doelpunt op weergaloze wijze nog tegen de paal wist te duwen. De aanvaller van Orion deed alles goed, kopte perfect in, maar Vos verrichte vervolgens de redding van zijn leven. Ongekende klasse op dat moment, de goalie hield daarmee de hoop levend.
Streep
Toen eigenlijk niemand er meer in geloofde stond ineens ex-betaald voetballer Roald van Hout op. Na een afgeslagen voorzet werd er kort op hem teruggelegd waarna de Udense nummer tien zich geen moment bedacht en vanaf een meter of achttien verschroeiend uithaalde: 1-0. Als een granaat sloeg de bal binnen, het ingedommelde Parkzicht ontplofte….het kon nog. De streep leek zo hard…was hier sprake van een dropkick, wipte de bal net voor het raken even op? Roald van Hout: "Nee, nee gewoon vanaf de grond keihard in de kruising. Wat een wedstrijd hè!"
Nou vanaf dat moment inderdaad wél. Er volgde een chaotische verlenging met een zwaar vermoeid ogend UDI'19 en een tegenstander die loerde op een tegenzet. Toen deze daadwerkelijk werd uitgevoerd, 1-1 na een scrimmage voor de goal van Vos, leek het over voor de gastheren. Al zeker drie spelers van de thuisploeg hadden met kramp op de grond gelegen en trainer De Kruif reeds vijf keer gewisseld. Toen ontving men echter weer dat beetje geluk dat nodig is in dit soort potjes. Rai Mulders, best lekker ingevallen, ging brutaal op avontuur en werd geheel onnodig onderuit geschoffeld door een Nijmeegse verdediger. De prima leidende scheids wees meteen naar de stip: strafschop. Wat een moment voor Wietse van Lankveld. De keihard werkende defensieve middenvelder, vooropgaande in de strijd, tomeloos als altijd tactische zaken aanwijzend voor zijn medespelers……moest het gaan doen. Tjonge, als hij nu zou missen….maar dat deed hij niet door loepzuiver in het zijnetje van de linkerhoek te mikken: 2-1.
Met het hart
Het Udense volk omarmde het team ineens weer collectief, een vervlogen fenomeen. De eigen favorieten speelden dan ook met het hart, van enige tactiek was amper nog sprake. In de 120e minuut ging Oomen er op links weer vandoor om vervolgens met een prima balletje breed Mulders te bedienen die de 3-1 voor het intikken had. Was het een polletje? In ieder geval besloot de aanvaller over het doel van Stan Bruijsten: strafschoppen moesten de beslissing gaan brengen. Wat een zenuwslopende epiloog. Uitgerekend Wietse van Lankveld miste deze keer. "Ja, dat was kut. Ik zat te twijfelen ook, welke hoek nu? Of misschien hoog door het midden? We hadden ook te maken met een schandalige penaltystip, daarom duurde het telkens lang."
Gelukkig voor de eerder zo koele linkspoot bleek doelman Vos ook in de strafschoppenreeks op zijn post. Toen de goalie de beslissende pingel van Jevrin Nunez met zijn linkerhand, zelf vallend naar rechts, wist te stoppen kon hij daarvan precies twee seconden in zijn eentje genieten. Daarna werd hij bedolven onder uitzinnige ploeggenoten en leden van de technische staf. UDI'19 mag weer tegen aartsrivalen als Gemert en Blauw Geel aan de bak. Daarnaast treft men met OJC, Dongen en Baronie nog een aantal aantrekkelijke oude bekenden. "We hebben weer iets om naar uit te kijken", zegt Boekelder dan ook. "Ik wist niet eens dat we maar vijf jaar lang in deze klasse hadden gezeten. Het leek veel langer. Ik hoop dat we goed genoeg zijn om mee te kunnen doen, onze selectie lijkt me nog wat smal op het moment."
Toch zijn er met Tim Rerimassie (Eindhoven AV), Wibe van Rooij (Nuenen)), Alex Lejic (Alverna) en Jan van de Haterd (HVCH) al weer wat nieuwelingen bijgehaald. "Ja, en ik zag de naam van Carlos Miguel Lopes ook bij de nieuwe selectie staan. Hij komt van Avanti meen ik. Die Lejic heb ik gezien, dat is echt een goeie linksback. Dat belooft veel goeds in ieder geval. Ik heb gehoord dat ze ook nog gaan kijken naar afvallers bij BVO's. Als we ons kunnen handhaven, misschien bovenkant rechterrijtje kunnen bereiken, dan doen we het goed."
